De rode draad in mijn werk wordt gevormd door ingrijpende gebeurtenissen in mijn leven en ook in het leven van anderen, zoals moederschap, ziekte en rouw. Hoe vindt dat zijn weerslag?
Deze draad is verweven met het verlangen naar de plek waar ik wil wezen. Een zoektocht uit een gevoel van heimwee en van een onbestemde weemoed naar iets waar ik niet eens een herinnering aan heb.
Mijn werken op doek of papier zijn tekeningen met borduurwerk. In mijn ruimtelijke werken maak ik gebruik van textiel, borduurwerk en andere materialen. Het werken met textiel en borduurwerk is mij met de paplepel ingegoten. Toch was het geen voor de hand liggende keuze om dit materiaal te gaan gebruiken. Ik ben er langzaam naar toe gegroeid. Uiteindelijk werd dit het materiaal waar ik het liefst mee werk.
Ik heb een haat-liefde verhouding met de tijd. De werken die ik maak zijn arbeidsintensief en het werkproces is traag. Het moet allemaal met de hand gemaakt worden, ook al vraagt dit om veel geduld. Ik heb hierdoor de tijd om het beeld of mijn idee ‘al makende’ te veranderen.
Borduren is voor mij werken met ‘de menselijke maat’, net als wandelen. Tijdens het werk ben ik in een vertragende bubbel. Daar buiten is er altijd de onrust. Juist omdat de werken zoveel tijd kosten, is er de haast om meer en sneller mijn werken te willen maken. Voor mij is het de kunst om de traagheid toe te kunnen laten; borduren om het leven te vertragen.
Februari 2022
The common thread in my work is formed by the major events in my life and also in the lives of others, such as motherhood, illness and grief. How is that reflected?
This thread is intertwined with the longing for the place where I want to be. A life long search starting from a feeling of nostalgia and an indefinable melancholy for something or somewhere I don’t even have a memory of.
My artworks are drawings with embroidery on canvas or paper. In my spatial artworks I use textiles, embroidery and other materials. Working with textiles and embroidery has been instilled in me from an early age. Still, it was not an obvious choice to use this material. I’ve slowly grown towards it. In the end, this became the material I prefer to work with the most.
I have a love-hate relationship with time. The works I make are labour-intensive and the work process is slow. It all has to be done by hand, even though this requires a lot of patience. However this does give me the time to change the image or my idea ‘during its creation’.
For me embroidery means working with ’the human dimension’, just like walking. At work, I’m in a bubble where time slows done. Outside of it everything is restless. Precisely because my works take so much time, there is this rush to make them faster and to make more of them. For me the trick is to be able to allow the indolence; embroidery to slow down life.
Februari 2022
Translation: Gilih van den Berg